ΕΝΔΟΔΟΝΤΙΚΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ (ΑΠΟΝΕΥΡΩΣΗ)
Στο εσωτερικό των δοντιών μας, υπάρχει ο πολφός. Είναι ένα πολυδύναμο όργανο που περιέχει κύτταρα, αγγεία και νεύρα. Ο πολφός είναι ένα ευαίσθητο όργανο που μπορεί για διάφορους λόγους όπως μια τερηδόνα ή ένα βαθύ σφράγισμα, να υποστεί μη αντιστρεπτή φλεγμονή ή και νέκρωση. Ο νεκρός πολφός όχι μόνο δεν έχει άμυνα, αλλά αποτελεί και τροφή για τα μικρόβια. Έτσι, μέσα στο σώμα του αναπτύσσονται μικροοργανισμοί που βγαίνοντας έξω από τις ρίζες, αυτοί ή/και τα προϊόντα τους, μπορεί να δημιουργήσουν ένα απόστημα, να πρηστούμε δηλαδή.
Σε αυτές λοιπόν τις περιπτώσεις, πρέπει να γίνεται ενδοδοντική θεραπεία του δοντιού. Είναι μια χημικομηχανική διαδικασία καθαρισμού και διεύρυνσης των ριζικών σωλήνων με λεπτές ρίνες και αντισηπτικά και έμφραξής τους με γουταπέρκα. Η διαδικασία της απονεύρωσης δεν πρέπει να μας φοβίζει γιατί αν το δόντι έχει νεκρωθεί δεν έχει καμία αίσθηση του πόνου, ενώ αν δεν έχει νεκρωθεί θα γίνει η κατάλληλη αναισθησία. Επίσης είναι μια διεργασία ευεργετική για το δόντι αφού το καθαρίζει και το απαλλάσσει από τα μικρόβια.
Το ενδοδοντικά θεραπευμένο δόντι μπορεί να διατηρηθεί και να λειτουργήσει σαν φυσιολογικό δόντι συμβάλλοντας στη μάσηση, την ομιλία και την αισθητική. Με τις απονευρώσεις σώνονται δόντια που άλλοτε ήταν καταδικασμένα στην εξαγωγή.
ΤΑ ΥΑΛΟΝΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΑ ΑΝΘΡΑΚΟΝΗΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΗΣ ΟΔΟΝΤΙΑΤΡΙΚΗΣ
Πολλές φορές καλούμαστε να αποκαταστήσουμε ένα σπασμένο απονευρωμένο δόντι. Το γεγονός ότι είναι ενδοδοντικά θεραπευμένο μας διευκολύνει γιατί μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το χώρο του ριζικού σωλήνα, εκεί που βρισκόταν ο πολφός - το " νεύρο" - του δοντιού, ενώ τώρα υπάρχει μαλακή γουταπέρκα, για να τοποθετήσουμε έναν άξονα. Παλιότερα οι άξονες ήταν μεταλλικοί ενώ σήμερα υπάρχουν και υαλονημάτων και ανθρακονημάτων που είναι ισχυρότεροι των μεταλλικών, έχουν ελαστικότητα παρόμοια με της οδοντίνης και κόβονται πανεύκολα με ένα περιστροφικό εργαλείο. Αφού επιλεγεί το κατάλληλο πάχος άξονα, κόβεται αυτός στο επιθυμητό μήκος και συγκολλάται στο ριζικό σωλήνα με ισχυρή ρητινώδη κονία. Γύρω απ'το τμήμα του άξονα που προεξέχει χτίζεται η αποκατάσταση με σύνθετη ρητίνη που συγκολλάται τόσο στον άξονα όσο και στο εναπομείναν τμήμα του δοντιού. Έτσι, δόντι, άξονας και αποκατάσταση γίνονται ένα σώμα.
Η ΖΙΡΚΟΝΙΑ ΣΤΗΝ ΟΔΟΝΤΙΑΤΡΙΚΗ
ZIRCONIA IN DENTISTRY
Το ζιρκόνιο είναι μέταλλο της ομάδας του τιτανίου. Το διοξείδιό του, η ζιρκονία, είναι μια λευκή σκόνη η οποία αφού συνδυαστεί με οξείδιο του υττρίου και άλλα οξείδια, συμπιεστεί και θερμανθεί, δίνει ένα πολυκρυσταλλικό κεραμικό υλικό με μηχανικές ιδιότητες τέτοιες ώστε να μπορεί να χρησιμοποιηθεί στην κατασκευή στεφανών και γεφυρών.
Αφού τροχιστούν τα δόντια-στηρίγματα, λαμβάνεται αποτύπωμα είτε με ένα ενδοστοματικό scanner, είτε με την κλασική τεχνική με ένα ελαστικομερές αποτυπωτικό υλικό, οπότε και σκανάρεται το εκμαγείο που προκύπτει. Τα δεδομένα εισάγονται σε ένα πρόγραμμα CAD/CAM ηλεκτρονικού υπολογιστή όπου και σχεδιάζεται η αποκατάσταση. Ένα ειδικό κοπτικό αναλαμβάνει να κόψει και να μορφοποιήσει την προσθετική εργασία από ένα προκατασκευασμένο δίσκο ζιρκονίας. Οι δίσκοι αυτοί φέρονται στις διάφορες αποχρώσεις του οδοντιατρικού χρωματολογίου, ενώ έχουν και εσωτερική διαβάθμιση χρώματος ώστε η αποκατάσταση να είναι πιο σκούρα στον αυχένα και πιο ανοιχτόχρωμη στο κοπτικό χείλος. Ο τύπος του υλικού μπορεί να επιλεγεί ώστε να διαθέτει μεγαλύτερη ή μικρότερη ημιδιαφάνεια.
Έτσι λοιπόν, ενώ με την κλασική τεχνική χρειαζόμαστε 2 υλικά, το μέταλλο εσωτερικά για αντοχή και την πορσελάνη εξωτερικά για αισθητική, με τη ζιρκονία, ένα υλικό καλύπτει και τις 2 απαιτήσεις. Επίσης, αποφεύγεται η δύσκολη διαδικασία του χυτηρίου, αναγκαία στη συμβατική τεχνική.
Η τεχνολογία CAD/CAM μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για την κατασκευή ολικών και μερικών οδοντοστοιχιών.
Με τις παραπάνω εξελίξεις, εισέρχεται και η οδοντική προσθετική στην ψηφιακή εποχή.
#zirconia #zirconium #zirconiacrown #zirconiabridge
ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ Η ΛΕΥΚΑΝΣΗ ΤΩΝ ΔΟΝΤΙΩΝ
Αν παρατηρήσετε ένα οδοντιατρικό χρωματολόγιο, θα δείτε πως τα χρώματα των δοντιών των ανθρώπων δεν είναι και τόσο.. κάτασπρα. Υπάρχουν νότες του κίτρινου, του γκρίζου, του καφέ.
Πέρα από το χρώμα που μας έδωσε η φύση, τα δόντια μας σκουραίνουν με το πέρασμα των ετών, τόσο λόγω απορρόφησης χρωστικών όσο και λόγω μεταβολής της δομής τους. Η λεύκανση είναι ένας τρόπος να τα επαναφέρουμε στο αρχικό τους χρώμα ή και να τα ασπρίσουμε ακόμη περισσότερο.
Μια σχετικά απλή μέθοδος που μάλλον έχει επικρατήσει είναι η εξής: Παίρνουμε αποτυπώματα των πάνω και κάτω δοντιών. Κατασκευάζουμε γύψινα εκμαγεία. Στη μπροστινή επιφάνεια των γύψινων δοντιών επιστρώνουμε ένα λεπτό στρώμα ρητίνης (spacer) για τη δημιουργία χώρου. Σε κάθε εκμαγείο πρεσάρουμε ένα λεπτό μαλακό, διαφανές θερμοπλαστικό φύλλο. Στους νάρθηκες που προκύπτουν, τοποθετούμε μια μικρή ποσότητα λευκαντικού ζελέ στο αποτύπωμα κάθε δοντιού και τους φοράμε για 2 ώρες την ημέρα στο σπίτι. Με 10 εφαρμογές έχουμε συνήθως ένα καλό αποτέλεσμα.
Το υλικό που χρησιμοποιούμε είναι υπεροξείδιο του καρβαμιδίου (carbamide peroxide) που διασπάται σε ουρία και υπεροξείδιο του υδρογόνου (Η2Ο2) που είναι το δραστικό συστατικό και παρέχει ελεύθερες ρίζες. Το λευκαντικό διεισδύει τόσο στην αδαμαντίνη όσο και στην οδοντίνη και προκαλεί τροποποίηση και οξείδωση των δυσχρωμικών δομών που μετατρέπονται σε άχροες και υδατοδιαλυτές και απομακρύνονται. Η διαδικασία είναι ασφαλής και δεν προκαλεί βλάβη ή φθορά στα δόντια.
Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΠΡΟΣΘΕΤΙΚΗ
ΑΚΙΝΗΤΗ (Γέφυρες, στεφάνες)
ΚΙΝΗΤΗ (Μερικές και ολικές οδοντοστοιχίες)
ΕΠΙΕΜΦΥΤΕΥΜΑΤΙΚΗ (Μονά δόντια, γέφυρες, οδοντοστοιχίες πάνω σε εμφυτεύματα)
Στην περίπτωση που μας λείπει ένα δόντι, οι επιλογές που έχουμε είναι:
1) Η τοποθέτηση ενός ενδοστικού εμφυτεύματος με μια επέμβαση που δεν είναι βαρύτερη από μια εξαγωγή δοντιού και αφού περάσουν 3-4 μήνες ώστε να οστεοενσωματωθεί το εμφύτευμα, η κατασκευή ενός δοντιού μεταλλοπορσελάνης που θα βιδωθεί πάνω στο εμφύτευμα.
2) Η κατασκευή μιας κλασικής γέφυρας μεταλλοπορσελάνης ή ζιρκονίας που προϋποθέτει το τρόχισμα των 2 παρακείμενων δοντιών.
3) Η κατασκευή μιας γέφυρας MARYLAND όπου τα 2 παρακείμενα δόντια τροχίζονται μόνο από την εσωτερική πλευρά (Γλωσσική ή υπερώια) έτσι ώστε εξωτερικά να υπάρχει μόνο το τεχνητό δόντι ενώ οι επιφάνειες των παρακείμενων παραμένουν άθικτες.
4) Η κατασκευή μιας γέφυρας με πρόβολο όταν υπάρχουν δόντια μόνο από τη μια πλευρά του ελλείποντος δοντιού.
5) Υπάρχει και η λύση της μη αποκατάστασης όταν για παράδειγμα λείπει ο 2ος γομφίος και κριθεί ότι η μάσηση είναι ικανοποιητική με τα υπόλοιπα δόντια.
Όταν λείπουν 2 ή 3 δόντια στη σειρά και πάλι οι λύσεις μας είναι τοποθέτηση 2 εμφυτευμάτων που θα στηρίζουν μονές στεφάνες ή γέφυρα ή κατασκευή μιας κλασικής γέφυρας μεταλλοπορσελάνης με τρόχισμα 2 τουλάχιστον δοντιών.
Όταν λείπουν 4 δόντια στη σειρά η μόνη δυνατότητα αποκατάστασης με κλασική ακίνητη γέφυρα είναι η περίπτωση που τα δόντια αυτά είναι οι 4 τομείς ( τα 4 μπροστινά) της άνω ή κάτω γνάθου. Στις υπόλοιπες περιπτώσεις δεν κατασκευάζεται ακίνητη γέφυρα σε τόσο μεγάλο κενό αλλά μερική οδοντοστοιχία (Τα λεγόμενα μασελάκια, κινητές εργασίες που βγαίνουν από τον ασθενή και καθαρίζονται και στηρίζονται με άγκιστρα στα υπάρχοντα δόντια και με ροζ ακρυλικό στο βλεννογόνο.) Φυσικά η λύση με εμφυτεύματα παραμένει.
Στην περίπτωση που λείπουν δόντια σε διάφορες περιοχές του στόματος μπορούν να γίνουν συνδυασμοί των ανωτέρω αποκαταστάσεων. (Γέφυρες, εμφυτεύματα, μερικές οδοντοστοιχίες)
Όταν λείπουν όλα τα δόντια, μια σχετικά απλή λύση είναι η τοποθέτηση 2 εμφυτευμάτων στις θέσεις των κυνοδόντων της κάτω γνάθου και 4 στην άνω και η κατασκευή οδοντοστοιχιών που θα κουμπώνουν στα εμφυτεύματα και θα είναι σταθερές, δεν θα κουνιούνται. Φυσικά υπάρχει και η λύση με τις απλές κλασικές οδοντοστοιχίες χωρίς εμφυτεύματα.
Η εισαγωγή των εμφυτευμάτων έχει ανοίξει νέους ορίζοντες στην προσθετική, χωρίς όμως να καταργούνται και οι κλασικές λύσεις.